Програмирање и програмски јазици

Поим за програма и улога на програмите во компјутерот

Поим за алгоритам

Вежби во GIMP

 

Работна околина на програмата GIMP

Работна околина на програмата GIMP

 GIMP комбинира бесплатна дистрибуција и пристоен пакет карактеристики

-Различни алатки за обработка на постојните дигитални слики, вклучително и интелигентни решенија како што се корекција на перспективата, ретуширање, четка за „лекување“, разни тематски филтри итн. 
-Способност за обработка на неколку цртежи одеднаш според даден образец. 
-Мулти-формат. Програмата дозволува работа со екстензии JPEG, PNG, GIF, TIFF. 
-Прилагодување на интерфејсот за одредена личност и неговите задачи.
-Способност да се автоматизира одреден редослед на дејства за голем број слики. 
-Користење на комплексна структура која се состои од слоеви, од кои секоја се уредува независно од другите.

 Креирање на нова слика:

Oтворање на веќе постоечка слика:

Краток опис на алатките од кутијата со алатки:

Rectangle select tool – селекција на правоаголна област

Ellipse select tool – селекција на област во форма на елипса
Free-hand select tool – селекција на произволна област
Fuzzy select tool – селекција на површина врз основа на боја
Select by color tool – селекција на области со слични бои
Scissors select tool – селекција на област со користење паметно поклопување на рабови
Foreground select tool – селекција на област која садржи објекти што се во преден план односно објекти кои не се во позадина
Path tools – црта и менува патеки (линии)
Color picker tool – алатка за избор на боја врз основа на некој селектиран пиксела
Zoom tool – алатка за зумирање т.е. зголемување или намалување на приказот на сликата
Measure tool – алатка за мерење на одалеченост и агли
Move tool – алатка за поместување слоеви (леери), од селектирана област и други објекти
Alignment tool – ги порамнува или уредува слоевите и другите објекти
Crop tool – алатка за отсекување делови од аликата
Rotate tool – алатка за ротирање слоеви од селектирана област
Scale tool – алатка за менување димензии на леерот или селектираната област
Perspective tool – алатка за менување перспектива на леерот или селектираната област
Flip tool – алатка за хоризонтално или вертикално ротирање на селектираната област или леер
Cage transform – алатка за хоризонтално или вертикално за деформирање на сликата
Text tool – алатка за додавање и уредување леери со текст
Bucket fill tool – алатка за исполнување на селектирана област со боја или шара
Blend tool – алатка за исполнување на селектирана област со градиенти
Pencil tool – алатка за цртање
Paintbrush tool – четка за цртање
Eraser tool – гума за бришење
Airbrush tool – спреј за цртање
Ink tool – алатка за пишување во ракопис
Clone tool – алатка за селективно копирање од слика со користење на четка
Healing tool – алатка за корегирање на сликата
Perspective clone tool – алатка за „клонирање“, откако на сликата е направена промена на перспективата
Blur/sharpen tool – алатка за селективно заматување или изоштрување на сликата
Smudge tool – алатка за селективно замастување на делови на сликата
Dodge/burn tool – алатка за селективно осветлување/затемнување на сликата

Растерска и векторска графика

Изработки од ученици

Програма за уредување на текст -Word

 ОБРАБОТКА НА ТЕКСТ

Компјутерите најчесто се применуваат за обработка на текст. Програмите за обработка на текст овозможуваат пишување, уредување и печатење писма, статии, книги и други текстови. Карактеристика на овие програми е тоа што внесувањето текст е одделено од печатењето, така што секој текст пред да се отпечати може да се провери и да се отстранат грешките. Освен тоа, секој текст може дополнително да се измени и да му се определи изглед по желба.

РАБОТНА ОКОЛИНА Прозорецот на уредувачите на текст е составен од неколку стандардни делови: лента со наредби, лента со алатки, насловна лента, работен простор, статусна лента, лента со лизгачи(Слика ).

Насловна лента

Насловната лента е најгорната лента на која се прикажува името на прозорецот односно името на документот што е отворен. На оваа лента во десниот дел се наоѓаат три копчиња и тоа: копче за минимизирање, копче за затворање и копче за враќање.

Работен простор

Работен простор е делот каде што се прикажува документот за внесување и обработка на текстот.

Статусна лента

Во статусната лента се прикажуваат дополнителни информации за прозорецот и документот и моментална состојба на некои копчиња од тастатурата. На пример, на статусната лента можеме да видиме на која страна од документот се наоѓаме, од колку страни се состои на кој ред и во која колона се наоѓа курсорот, на кој јазик пишуваме итн. Лента со лизгачи

Ленти со лизгачи имаме на две места и тоа на долниот дел од прозорецот веднаш над статусната лента и на десниот дел од прозорецот. Лизгачите ни се потребни за побрзо движење низ документот и се користат кога документот е поголем, или кога не ја гледаме целата страна.

Линијар

Линијарот ни ја прикажува ширината на документот и маргините. Има два линијара и тоа: хоризонтален и вертикален. Хоризонталниот се наоѓа на врвот на работниот простор, а вертикалниот линијар се наоѓа во левиот дел од работниот простор. Тие се користат за ориентација во однос на димензиите на листот.
Лентa со менија - се задаваат со кликнување на нив со врвот на стрелката, преку комбинација на копчиња од тастатурата и преку лентите со алатки.

File - работа со документот (отварање нов, отварање постоечки документ,
меморирање, затварање, печатење, уредување на изгледот на страната и сл.)
Home - работа со текстот преку селектирање, копирање, отсекување, поставување, бришење, пронаоѓање текст и сл.
Insert - внесување слики, дијаграми, броеви на страниците и сл.
Лентите со алатки се наоѓаат веднаш под лентата со менија и претставуваат групи од копчиња што повикуваат наредби. Овие копчиња ги има во менијата што се наоѓаат на лентата со менија, но од практични причини најпотребните се групирани според нивните функции. За поедноставна работа се украсени со сликички, соодветно за препознавање на нивната функција .

РАЗЛИЧНИ ПОГЛЕДИ НА ТЕКСТУАЛЕН ДОКУМЕНТ

• Normal – Поглед за внесување, уредување и форматирање на текстот – без маргини, број на страници и слично.
• Web Layot („Веб изглед“) – поглед на документот кога тој треба да се постави како веб страница на Интернет.
• Print Layout („Изглед за печатење“) – поглед кој овозможува да се види како ќе изгледа документот како испечатена страница. Ги прикажува маргините и бројот на страници.
• Outline – поглед кој се користи за преглед на структурата и деловите (наслови, поднаслови и слично) на долги документи.
• Reading Layout – Поглед на документ за читање на документот на екран.

Форматирање

Избор на фонт, големина на букви, стил, боја, подвлекување, ефекти, вметнување горни и долни индекси

Format --> Paragraph ( проред меѓу редовите, растојание пред и после параграфот, вовлекување , порамнување )
Проредот (растојанието меѓу редовите) може да биде единечен (Single), еден и пол (1.5 Lines), двоен (Double), најмал најпогоден (At Least), со дотерување (Exactly) и повеќекратен (Multiple).
Набројување и нумерирање :

Нумерирање најчесто се користи кога ни е битен редоследот при набројувањето, за разлика од знаковното набројување, каде не ни е важен редоследот по кој ќе бидат наброени податоците во листата.

Шаблони и формулари

Шаблон е посебен вид документ кој има однапред дефинирани уредувања, распореди и дизајн според кои ќе се креираат некои идни документи со иста структура.

Формулари се вид шаблони кои содржат фиксен текст кој не се менува и полиња кои корисникт треба да ги пополни. Полиња во формулар се подрачја во кои корисниците сами  внесуваат текст или одговор на некое поставено прашање. Полето може да биде текстуално, паѓачка листа , поле за означување и слично.

За ДОМА :

Креирај сопствен шаблон: (инструкции)

Отвори нов документ.

Постави хедер и футер на документот,  уредувања по сопствена желба - форматирај ги знаците и параграфите, рамка на текстот, вметни слика или клипарт, вметни уметнички текст, сенки, постави позадина на документот.

Зачувај го документот. Во делот file name се внесува име на шаблонот. Во делот save as type: се бара document template и тој има наставка .dotx.

Следниот пат кога ќе се отвора нов документ во My Templates ќе се отвори дијалог прозорец од кој може да се избере креираниот шаблон. 

Креирање шаблон

Користење претходно креиран шаблон

Кога се креира некој документ, може да се креира на нов празен документ или на некој шаблон од дефинираните во word. Тоа е документ или примерок што може да се уредува.

1. Користење на готов шаблон:    File - new Може да се пристапи на шаблони кои се наоѓаат на локациите:
2. Available Templates
3.  office.com Templates

Креирање сопствен шаблон

Отвараш нов документ          File à New

Се изработува шаблонот и се зачувува како тип  (save as type -- ) word template. Како шаблон се зачувува во прозорецот Templates.

Кога имаме потреба од овој тип шаблон, го отвараме , вршиме промени и зачувуваме со Save as  и тип документ word document.

Вежба за форматирање на текст

вежба за форматирање

Архивирање и компресија на датотеки Злонамерен софтвер и заштита од него

Датотеки и папки

Оперативен систем

Ергономија

Валидација на податоци

поделба на современите компјутери

 

разгледување на карактеристиките на персонален компјутер

Компјутерски систем

Функционалност на хардверски компоненти

Креирање на база на податоци во excel

 

Креирање на база на податоци во excel 

База на податоци претставува организирана колекција од податоци. Во неа можат да се чуваат податоци за луѓе, за книги, за оцени, за автомобили и за било што друго. Базите на податоци не мора да се чуваат во компјутерот. На пр. телефонски именик, колекција на филмови на компакт дискови, адреси на пријатели и т.н. исто така се бази на податоци. Чување на бази на податоци во компјутерот овозможува нивна полесна и побрза обработка и добивање на саканата информација. База на податоци се користи за чување, организирање и пребарување на податоци. Постојат програми кои се специјализирани за работа со бази на податоци, како што се Access од пакетот Microsoft Office и Base од пакетот OpenOffice. Но и програмите за табеларно пресметување имаат можност да извршат некои едноставни операции со податоци во табела која може да се смета за едноставна база на податоци. Податоците од табелата можат да се сортираат, да се побараат податоци кои задоволуваат некој критериум и слично.

Креирањето база на податоци во Excel може да биде многу едноставен и корисен процес за организирање и управување со информации. Подолу се прикажани чекорите како да креираш функционална база на податоци во Excel:

Чекори за креирање база на податоци во Excel

1. Планирање на структурата

Најпрво, размисли кои информации сакаш да ги складираш во базата на податоци. Секоја колона ќе претставува полиња (типови на податоци), а секој ред ќе биде запис (индивидуален податочен влез).

Пример за структура на база на податоци - База на клиенти:

• ID на клиент (единствен идентификатор)
• Име
• Презиме
• Телефон
• Е-маил
• Адреса
• Датум на регистрација
• Вкупни нарачкИ

• Креирање на заглавија на колони

  Во првиот ред од табелата, внеси ги заглавијата за секоја колона. Пример:

• 

  3. Внесување на податоци

  Откако ќе ги дефинираш заглавијата, започни со внесување на податоци во секој ред (запис).

  
  

• 
  
  
  

• Форматирање на податоците

  За полесно користење на базата на податоци, можеш да ги форматираш клетките според типот на податок. На пример:

  • Телефон: Форматирај како „Текст“ за да се осигураш дека почетните нули не се губат.
  • Датум на регистрација: Форматирај како „Датум“.
  • Вкупни нарачки: Форматирај како „Број“ или „Валута“.

  
  

  • 5. Креирање на табела (опционално)

  Excel има опција за автоматско конвертирање на податоците во табела, што олеснува управување со податоци.

  Како да го направиш ова:

  1. Избери ја целата табела (вклучувајќи ги заглавијата).
  2. Оди на табот Insert и кликни на Table.
  3. Во прозорецот што ќе се отвори, потврди дека полето „My table has headers“ е означено.
  4. Кликни OK

  
  

• Зачувување и управување со податоците

  На крај, зачувај го фајлот и редовно го ажурирај со нови записи.

 Форма за податоци во MS Excel

Работата со форми (образци) во Excel овозможува лесен начин за внесување и управување со податоци во база. Еве чекори како да се креира и користи форма (образец) во Excel:

1. Подготовка на табелата

• Најпрво креирај табела со колони за податоците. На пример, можеш да ја користиш "База на клиенти" од претходниот пример:
• 

  2. Активирање на опцијата за форма (образец)

  • Чекор 1: Доколку ја немаш опцијата „Форма“ видлива во Excel, треба да ја додадеш на лентата со алатки:

    1. Оди на File > Options.
    2. Избери Quick Access Toolbar од левото мени.
    3. Во полето Choose commands from избери All Commands.
    4. Пронајди ја опцијата Form... и додади ја на лентата со алатки со кликнување на Add.
    5. Кликни OK.

  • Чекор 2: Откако опцијата „Форма“ ќе биде додадена, ќе можеш да ја користиш за внесување на податоци.

  3. Креирање и користење на форма за внесување податоци

  • Чекор 1: Избери ја табелата каде што ќе внесуваш податоци.
  • Чекор 2: Кликни на копчето Form (Форма) од лентата со алатки.
  • Чекор 3: Ќе се отвори форма за внесување податоци. Полето ќе ги прикаже сите колони од табелата како поединечни полиња за внесување.

  Пример форма:

• -----------------------------------
• | ID на клиент: [   ]             |
• | Име:        [   ]               |
• | Презиме:     [   ]              |
• | Телефон:     [   ]              |
• | Email:       [   ]              |
• | Адреса:      [   ]              |
• | Датум на рег.: [   ]            |
• | Вкупни нарачки: [   ]           |
• -----------------------------------

Чекор 4: Внеси податоци во соодветните полиња и притисни Enter за да додадеш нов запис. Со ова, податоците автоматски ќе се внесат во табелата во Excel.

Дополнителни функционалности на формата

• Навигација низ записи: Користи стрелките на формата за да се движиш низ претходно внесените записи.
• Барање записи: Кликни на копчето Criteria за да филтрираш или да пребараш записи по некој критериум (на пример, по презиме).
• Измена на записи: Кога ќе пронајдеш запис преку навигација или критериуми, можеш да ги измениш полињата и да ги ажурираш податоците.
• Бришење на записи: Кликни на Delete за да избришеш одреден запис.

Пример:

Ако имаш 5 клиенти во табелата и сакаш да додадеш нов, само отвори ја формата, пополни ги полињата, и новиот запис ќе биде внесен како нов ред во табелата.

Формите се корисни за управување со големи количини на податоци и за избегнување на директно уредување во табелата, што е идеално за намалување на грешки при внесување.

Задавање на услови за пребарување

 

При пребарување на записи за нумерички податоци се задаваат услови со користење на операторите за споредување (>, >=, =, <, <= и <>). За текстуалните податоци се користат знаците ѕвездичка (*) и прашалник (?). Ѕвездичката заменува повеќе знаци, а прашалникот заменува еден знак.

Отвори ја формата

1. Избери ја целата база на податоци (вклучувајќи ги и заглавијата на колоните).
2. Кликни на копчето Form на лентата за алатки.

Формата ќе се отвори со полиња за внесување податоци, како што се прикажани во табелата.

4. Задавање услови за пребарување (Criteria)

1. Отвори ја формата и кликни на копчето Criteria. Ова ти овозможува да зададеш услови за пребарување преку полињата во формата.

2. Внеси го критериумот по кој сакаш да пребаруваш во соодветните полиња. На пример, ако сакаш да најдеш клиенти со презиме „Стојанов“:

   • Оди во полето Презиме и внеси „Стојанов“.

3. Притисни Enter или кликни на копчето Find Next за да го пронајдеш првиот запис што го исполнува критериумот.

5. Пребарување со повеќе услови

Можеш да зададеш повеќе услови за пребарување. На пример, можеш да пребаруваш клиенти со презиме „Стојанов“ и со вкупни нарачки поголеми од 3:

1. Во полето Презиме внеси „Стојанов“.
2. Во полето Вкупни нарачки внеси „>3“ (поголемо од 3).
3. Притисни Enter за да ги пронајдеш сите записи што ги исполнуваат двата критериуми.

6. Уредување или бришење на записи

Откако ќе го пронајдеш записот кој ги исполнува условите:

• Можеш да го измениш записот директно во формата и да го зачуваш.
• Или да го избришеш записот со кликнување на Delete.

Пример за пребарување:

• Ако сакаш да ги пронајдеш сите клиенти кои имаат вкупни нарачки помеѓу 3 и 5:
  • Во полето „Вкупни нарачки“ внеси „>=3“ и „<=5“.
  • Притисни Enter и Excel ќе ги најде записите кои ги исполнуваат тие услови.

Забелешка:

Користењето на формата е многу корисно за големи бази на податоци бидејќи ти овозможува брзо да пребаруваш и уредуваш записи без да ги гледаш сите податоци одеднаш.

Со овие чекори, можеш да зададеш напредни услови за пребарување и да ги филтрираш податоците во базата на податоци преку форма во Excel. 

 

 

 

Логички и споредбен израз

Споредбени изрази се изразите во кои се споредуваат само две вредности.Споредувањето се врши само помеѓу вредности од ист тип.

оператор	Математички симбол	Опис
<	<	помало
<=	≤	помало или еднакво
>	>	поголемо
>=	≥	поголемо или еднакво
==	=	еднакво
!=	≠	не е еднакво

    

Израз	Вредност
7>=5	1(точно)
3+8<=3	0(неточно)
5==4-1	0(неточно)
3!=0	1(точно)

Постојат 3 логички оператори во C++: операторот за негација '!', операторот за логичко И (AND) '&&' и операторот за логичко ИЛИ (OR) '||'. Операторот за негација служи за негирање на bool вредност: доколку x=true, тогаш !x ќе врати false и обратно, доколку x=false тогаш !x ќе врати true. Операторот '&&' (логичко И) враќа true ако и само ако двата операнди (a и b) над кои се извршува операцијата (a&&b) имаат вредност true, во спротивно резултатот е false. Операторот '||' (логичко ИЛИ) враќа true ако кој било од двата операнди (a и b) над кои се извршува операцијата (a||b) има вредност true. Логичките оператори И и ИЛИ ('&&' и '||') се слични како операторите '&' и '|', но се извршуваат врз bool вредности (не врз сите битови од една целобројна променлива).

операција	израз	резултат
негација	!а	точно (true) ако a е false, инаку неточно (false)
логичко И (AND)	a && b	точно (true) ако а==true и b==true, инаку неточно (false)
логичко ИЛИ (OR)	a || b	точно (true) ако а==true или b==true, инаку неточно (false)

примери за логички изрази

Логички израз	Вредност
(1&&0)||0	0
!((3==3)||>7)	0
!(5>3)||2==5)&&2>5)	1

изкази (техники) за внесување и објаснување на податоци во програма

 Читање на податоци од стандарден влез (тастатура) се прави со помош на операторот за извлекување (>>). Програмата ќе ги прочита податоците и ќе ги смести во променливата која сте ја навеле во наредбата за читање.

Со една иста наредба може да прочитаме вредности за повеќе променливи – слично како кај печатењето. Во примерот даден погоре, вредностите на променливите c и d се читаат со употреба на една наредба. Доколку ја извршите оваа програма дома, запаметете да притиснете ENTER (RETURN) по внесување на податоците - без тоа системот нема да знае кога сте завршиле со внесување на соодветниот ред од податоци. Податоците може да ги одделувате со празно место, со tab или со знак за нов ред. Податоците не мора да се внесат во еден ист ред, дури и кога користите една cin наредба за внесување на повеќе податоци.

Мора да се внимава на типот на податок кој и го предаваме на програмата: ако сме дефинирале (со cin наредба) дека корисникот, во тој дел од програмата, ќе внесе податок кој е цел број, тогаш тој мора да внесе податок кој е цел број - во спротивно, програмата нема да се изврши успешно. Ова нема да има никаков ефект на останатите ваши програми или оперативниот систем, па не плашете се - голем број од програмите кои што ќе ги типкате ќе завршуваат неуспешно.

. Пред секој cin исказ треба да се напише и cout исказ со кој на корисникот ќе му се прикаже порака каков податок од него се очекува. 

Значи наместо cin>>a; 

 се пишува cout<<”Vnesi cel broj: ”<<endl;

                 cin>>a;

 ЗАДАЧА: Напиши програма со која ќе се пресметаат плоштината и периметарот на правоаголник! Овозможи корисникот да внесе вредности на страните на правоаголникот. Пример 1: Vnesi gi stranite na pravoagolnikot: 5 3 Plostinata na pravoagolnikot e 15, a negoviot perimetar e 16.

Типови на променлива и доделување вредност на променлива

 Кога читаме некоја книга или запишуваме податоци во тетратка, не е потребно да го дефинираме типот на податок кој го читаме/запишуваме. На пример, кога ќе прочитаме "781", нас (луѓето) веднаш ни е јасно дека тука станува збор за цел позитивен број. Ако некаде прочитаме "програмирање", јасно ни е дека сме прочитале збор, а не цел или децимален број, буква, или нешто друго.

Кај компјутерот тоа не оди така. Како што веќе кажавме, единственото нешто што го разбира компјутерот е бинарниот броен систем (шеми од единици и нули).

Основните податочни типови во C++ се: bool (boolean – точно и погрешно), char (скратено од character - знак), int (integer - цел број), float (скратено од floating-point number – број со подвижна точка - децимален број) и double (double precision floating point number - децимален број со двојна прецизност).

Дефиницијата на некои од овие типови може да се измени/дообјасни. Тоа се прави со помош на зборовите: signed, unsigned, short и long.

Основни типови податоци

              целоброен                                int

 реален со обична точност         float

 реален со двојнаточност           double

 знаковен                                   char

 логички                                     bool

Доделување на вредност на променлива.

Оператор за доделување Во компјутерот за секоја променлива се предвидува и се резервира место во меморијата. Секое резервирано место има своја адреса која е тешка за памтење, па од тие причини на променливите им се доделуваат симболички имиња. При тоа, мора да се води сметка да се почитуваат правилата кои важат за сите идентификатори. Во математиката и во другите науки се среќаваш со многу променливи, на пр. a, b, c – страни на триаголник, Р – плоштина, t – температура итн. На сите овие променливи им се доделуват различни вредности. На пример, на температурата може да ѝ се додели вредност -15, али и 23, 17, 32 итн. На променливите им се доделува вредност со помош на оператор за доделување. Операторот за доделување е знакот еднакво (=).

Важно! Знакот еднакво (=) овде не означува еднаквост како во математиката. Со оператор за доделување на променливата од левата страна на операторот ѝ се доделува вредност на изразот од десната страна на операторот. Од тие причини променливата на која ѝ се доделува вредност мора да биде од левата страна на операторот за доделување. Неточно е на пр. 5 = а или а+b = с;

 Примери за доделување вредности на променливи се дадени во следнава табела:

 x = 5; на променливата x ѝ се доделува вредност 5. Ова всушност, значи дека во мемориската локација која е означена со симболичко име x ќе се зачува бројот 5 или дека бројот 5 е содржина на променливата x.

 a = 20; на променливата a ѝ се доделува вредност 20. 

a = b*3; помножи ги содржината на променливата b и бројот 3 и производот зачувај го во променливата a.

 x = x+3; на содржината на променливата x додај број 3 и збирот зачувај го во променливата x.

 x=c=b=5; на променливата b ѝ се доделува вредност 5, на променливата c ѝ се доделува содржината на променливата b, на променливата x ѝ се доделува содржината на променливата c. 

ДЕКЛАРИРАЊЕ НА ПРОМЕНЛИВИ

Секоја променлива која ќе се користи во програма мора да се најави, односно да се декларира. При тоа треба да се има предвид следниве карактеристики: - секоја променлива има свое име - секоја променлива има тип - секоја променлива содржи вредност која ѝ се доделува најчесто со операторот за доделување.

 Кога се декларира некоја променлива, прво се наведува ознака за тип, а потоа име на променливата: 

tip imenapromenliva [imenapromenliva];

По еден тип може да се наведат и повеќе променливи одвоени со запирка. Така со исказот int i, j; се најавува дека ќе се користат две целобројни променливи, нивните имиња се i и j, на нив може да им се додели вредност која ќе биде цел број. 

Примери на декларирање на променливи:

 int a; декларација на целобројна променлива a

 float broj; декларација на реална променлива broj 

char bukva; декларација на знаковна променлива bukva 

int b,c,d; декларација на 3 целобројни променливи b, c и d

Иницијализација на променливи

 Пред да се започне со користење со користење на некоја променлива, неопходно е таа да има некоја вредност. Доделување на почетната вредност на променливите се нарекува иницијализација на променливи. На променливите може да им се доделат вредност во истиот исказ со кој тие се декларираат. 

Така наместо: int a; a = 5; може да се напише int a = 5;

Константи 

Освен променливите, во C++ се користат и константи. Со константите во програмите се изразуваат одредени вредности. Како и променливите, и константите се разликуваат според типот на податок со кој нејзината вредност е изразена. Така има: - целобројни константи (15, 100, -50) - реални константи (2.34, 105.5, -12.2) - знаковни константи (‘a’, ‘M’, ‘+’, ‘$’) - логички константи (true/false, 1/0) - стринговни константи (“Dobar den”, “C++”). 

И константите можат да се декларираат на сличен начин како и променливите. Единствената разлика е во тоа што се користи клучниот збор const. 

На пр.: const float DDV = 0.18; 

const float BRZINA_NA_SVETLINATA = 2.997925e8;

 const char ZNAK=’$’;
ЗАДАЧИ:

1.Напиши програма за пресметување на плоштина на правоаголник со страните а=8.5 и b = 3.2! Излезот да се прикаже на екранот во следнава форма: Plostinata na pravoagolnikot so stranite a=8.5 i b=3.2 iznesuva 23.4.

2. Напиши програма со која ќе пресметаш плоштина и периметар на квадрат со страна a = 8.5

3. Ако во програма се користат променливите int kolicina=24 и float cena=12.5, со наредбата cout испиши ги: а. нивните имиња б. нивните вредности в. извештај воформа „kolicina = x, cena = y“,така што наместо x и у се испишуваат вредностите на променливите kolicina и сena.